लेख्नु पर्ने लेखिएन शब्द ज्यादा लेखिसकें।

नबोलाउ अब मलाई मैलेपाईला मोडिसके। 
तिमीबिना नरमाइलो लाग्ने ठांउ छोडिसके। 
काहा जाउ कसो गरम तिम्रो माया मुटुभरी। 
सक्दिनम तिमी भुल्न यादआछ्यौ घरीघरी। 
संझनाको तरेलिमा सुन्दर मनका अनुभूति।
फक्रिएका मनफूल सजाई राख्छु टिपेजति। 
नतसंधै तिम्रो मनमा मैले आकार दिनसके। 
नततिम्ले खोजेजस्तै जीवन प्रकार दिनसके। 
तिम्रोमेरो भेटघाट गोधुलीझै छ्यणिकभयौ। 
अति राम्रो बेॠतुको फूलसरी फूल्यौ झर्यौ। 
तिम्रोन्यानो तिम्रैसाथ भावनायो समर्पणमा।
मनरोएको आंशु थोपा तिम्रैलागि अर्पणमा। 
सुन्दर नरम रोजाईको मेरो मनै तिमी गयौ। 
नमागेरै संपूर्णता सुम्प्यौ मेरो पाप्ति भयौ। 
सिमलफूल्यो कोयाफुट्यो भूवाहरु उडिगए। 
पिंडालुको पातमा पानी सरी साथ गुडिगए।
 लेख्तिन म तिम्रोमाया भन्दाभन्दै लेखिसकें। 
लेख्नु पर्ने लेखिएन शब्द ज्यादा लेखिसकें।
मधुवन पाैडेल

मेरो पनि मनै नहो केके मात्र हुन्छ।

चैतसंग धर्तीपनि मख्खपरी भुल्छे।
गुलाफ र लालुपाते फूलसंग फूल्छे।
मन्दमन्द वायुचल्छ बास्नाहरु छर्दै।
यौवनाको अधरभरी रङ्गहरु भर्दै।
नतजाडो नतगर्मी गोधुलिमा सांझ।
आतुरछन यौवनको बुझ्नलाईराज।
चराहरु पिरतीको मीठोगीत गाउदै।
कराउछन थरी थरी प्रिय बोलाउदै।
जाहातही उमंगीत प्रकृतिको स्पर्श।
जता जान्छु उतैतिर मन चोर्ने दृष्य।
मेरो पनि मनै नहो केके मात्र हुन्छ।
उहीमन उसैगरी उनकै न्यानोचुन्छ।

बिताइरह्यौ पलहरु मन छामिछामि।

सांच्चै मज्जा हुदोरैछ उनीसंगै रुझ्न।
मौनतामै मनले धेरै बोलिराको बुझ्न।
पानी थोपा सरीर हुदै झर्दा अंग अंग।
दुईटा मन भित्र भित्रै कल्पनामा दंग। 
केकेहुने कताकता कति मीठो लाज।
उनीसित सतचूर्णै भिजेँ अर्कै आज।
अंगालिदै सम्हाल्लिदै पलपल हामी।
बिताइरह्यौ पलहरु मन छामिछामि।
मधुवन पाैडेल

सधै मेरो हारलाई आफ्नो जीत ठान्यौभने।

नधकल अब मलाई डिलनजिक पुगिसके। 
सक्दिन म तिमीसंग धरै कमजोर भईसके। 
तिमीसित हार्द हार्दा मैले जित्न विर्सिसके।
कमजोरीको फाईदा जति मैले लुटाईसके।
सधै मेरो हारलाई आफ्नो जीत ठान्यौभने।
हार्छौ तिम्ले सांच्चै जीवन जित्नै पर्यो भने।
मैले माया ज्यादै गर्दा विग्रिएर जान्छै भने।
बिग्रिएर जाउ बरु मायागर्छु तिम्लाई झनै।
मधुवन पाैडेल